خون دایناسورها در رگ های ما جریان دارد! - وبلاگ حرف دل

به گزارش وبلاگ حرف دل، پژوهشی نو نشان می دهد که توانایی تنظیم دمای بدن که ویژگی همه پستانداران و پرندگان امروزی است، ممکن است در میان بعضی از دایناسورها در اوایل دوره ژوراسیک حدود 180 میلیون سال پیش فرگشت یافته باشد.

تینا مزدکی- در اوایل قرن بیستم، دایناسورها به عنوان جانوران آهسته حرکت و خونسرد مانند خزندگان امروزی در نظر گرفته می شدند که برای تنظیم دمای خود به گرمای خورشید متکی بودند. اکتشافات نوتر نشان می دهد که بعضی از انواع دایناسورها احتمالاً قادر به فراوری گرمای بدن خود بودند، اما اینکه دقیقا از چه زمانی این سازگاری شکل گرفته، نامعلوم است.

مطالعه نوی که در مجله Current Biology منتشر شده است، به توسعه دایناسورها در اقلیم های مختلف روی زمین در طول دوره مزوزوئیک (دوران دایناسورها از 230 تا 66 میلیون سال پیش) می پردازد که از 1000 فسیل، مدل های آب و هوایی و جغرافیا استفاده می نماید.

این تیم تحقیقاتی دریافت که دو تا از سه گروه اصلی دایناسورها، تروپودها (مانند تی رکس و ولوسیراپتور) و اورنیتیشیان (شامل بستگان گیاهخواران استگوزاروس و تریسراتوپ) در دوران ژوراسیک اولیه به آب و هوای سردتر نقل مکان کردند که نشان می دهد ممکن است آن ها در این زمان اندوترمی (توانایی فراوری درونی گرما) را فرگشت داده باشند. در مقابل، ساروپودها، گروه اصلی دیگر که شامل برونتوزاروس و دیپلودوکوس است، در منطقه ها گرم تر سیاره بودند.

تحقیقات قبلی ویژگی هایی مرتبط با خونگرم بودن را در میان اورنیتی شیک ها و تروپودها پیدا نموده اند که بعضی از آنها دارای پر یا چیزی شبیه پر بوده اند که عایقی برای گرمای داخلی بدنشان بود.

عکس تخیلی است.

تحلیل های دانشمندان نشان می دهد که ترجیحات آب و هوایی مختلف در میان گروه های اصلی دایناسورها در حدود زمان رویداد جنکینز در 183 میلیون سال پیش، زمانی که فعالیت های آتشفشانی شدید منجر به گرم شدن کره زمین شد، پدیدار شد. با انقراض گروه های گیاهی در این زمان، بسیاری از گروه های دایناسورهای نو ظهور کردند.

سازگاری با خون گرمی که شاید نتیجه این بحران زیست محیطی است، ممکن است تروپودها و اورنیتیش ها را قادر به زندگی در محیط های سردتر نموده باشد و به آن ها اجازه دهد تا بسیار فعال باشند و فعالیت خود را در دوره های طولانی تری حفظ نمایند.

تروپودها شامل پرندگان نیز می شوند و مطالعه دانشمندان نشان می دهد که تنظیم دمایی منحصربه فرد پرندگان ممکن است از این دوران ژوراسیک به جا مانده باشد. از سوی دیگر، سوروپودها که در آب و هوای گرم تر باقی می ماندند، تقریباً در این زمان به میزان ای غول پیکر رشد کردند و این یکی دیگر از سازگاری های احتمالی ناشی از فشار محیط است.

محققان بعلاوه آنالیز کردند که آیا ساروپودها ممکن است در عرض های جغرافیایی پایین تر برای خوردن شاخ و برگ غنی تری که در منطقه ها قطبی سردتر در دسترس نیست، به زندگی خود ادامه داده باشند یا نه. آن ها دریافتند که ساروپودها در محیط های خشک و مانند ساوانا زندگی می کردند و از این ایده حمایت می نماید که محدودیت آن ها در آب و هوای گرم تر بیشتر به دمای بالاتر و سپس به فیزیولوژی خونسردتر مربوط می گردد. در آن موقع، منطقه ها قطبی گرم تر و دارای پوشش گیاهی فراوان بودند. رویداد جنکینز پس از فوران گدازه و گازهای آتشفشانی از شکاف های طولانی در سطح زمین رخ داد که منطقه ها وسیعی از سیاره را پوشانده است.

به گفته دانشمندان، این تحقیق نشان می دهد که ارتباط نزدیکی بین آب و هوا و چگونگی فرگشت دایناسورها وجود دارد. بعلاوه نشان می دهد که چگونه پرندگان ممکن است یک ویژگی منحصر به فرد را از ویژگی بیولوژیکی اجداد دایناسورها و روش های مختلف سازگاری دایناسورها با تغییرات پیچیده و طولانی مدت محیطی به ارث برده باشند.

منبع: phys.org

323