تاریک ترین مکان های ماه در سایه های دائمی هستند، اما اکنون دیگر می توانیم به آن ها نگاه کنیم - وبلاگ حرف دل

به گزارش وبلاگ حرف دل، این یک تصور غلط رایج است که ماه یک سمت کاملا تاریک دارد. مانند جوجه گردان، چرخش ماه در اطراف خط استوای ما باریکه ای از قطاع هایی را ایجاد می نماید که به صورت متناوب در معرض نور مستقیم خورشید قرار می گیرند.

اما حفره هایی در سطح ماه وجود دارند که هرگز هیچ پرتویی دریافت نمی نمایند: دهانه های عمیق و گودال هایی در عرض های جغرافیایی بالا، در منطقه ها قطبی ماه، با دیواره های بلندی که از کف دهانه در برابر تشعشعات شدید خورشید محافظت می نمایند.

دانشمندان بر این باورند که در این حفره های مرموز ماه، که دمای انجمادی در حدود -163 درجه سانتیگراد دارند ممکن است چیز های جالبی وجود داشته باشد.

خوب، عمدتاً به یکی از چیزهایی که فکر می کنیم: یخ آب، به صورت تکه هایی به ضخامت چندین متر.

اما ما احتمالاً تا سال 2024 مطمئن نخواهیم شد، سالی که ناسا میخواهد فضانوردانی به ما بقرستذ.. اما در این بین، دانشمندان راهی برای روشن کردن این منطقه ها سایه دار پیدا نموده اند.

تصویر HORUS که فضای داخلی دهانه ای را نشان می دهد که دائماً در سایه قرار گرفته است.

نتایج می تواند به تصمیم گیری در خصوص اینکه کدام یک از 13 منطقه کاندید فرود می تواند برترین کارایی تحقیقاتی را داشته باشد به ما کنمک کند و نشان دهد که مکان های سرد و تاریک دائمی کجاها هستند.

با همین آنالیز ها متوجه یک خبر بد شده ایم. یکی اینکه طبق نظر یخچال شناسی به نام والنتین بیکل از از سوئیس، که این تحقیق را رهبری کرد، به نظر می رسد که ما مجبور به حفاری یخ خواهیم بود. یعنی خبری از یخ سطحی در منطقه ها سایه دار نخواهد بود. پس هر یخی باید با خاک ماه مخلوط گردد یا در زیر سطح قرار داشته باشد.

ممکن است به نظرتان برسد که از نظر تئوریک که نمی گردد به تاریکی نگاه کرد.اما مقداری نور - نه زیاد، اما مقداری - از کوه ها و دیواره های دهانه نزدیک به نواحی سایه دار منعکس می گردد و به وسیله مدارگرد شناسایی ماه (LRO) که در حال حاضر به دور ماه می چرخد، دریافت می گردد.

این داده ها، متأسفانه، آنقدر آشفته هستند که تا تجزیه و تحلیل نشوند، نمی توان چیزی از آنها درک کرد.

برای این تحلیل از یک الگوریتم یادگیری ماشینی به نام نرم افزار U-net حذف نویز بسیار مؤثر (HORUS)استفاده می گردد که می تواند نویز داده های LRO را پاک کند و آنچه را که در سایه های ماه است، آشکار کند.

این تیم HORUS را برای تصویربرداری از 44 منطقه دائماً سایه دار با قطر بیش از 40 متر در منطقه اکتشاف آرتمیس مستقر کرد

دیوید کرینگ زمین شناس از مؤسسه قمری و سیاره ای و ناسا شرح می دهد: هم اکنون می توان جهت های قابل مشاهده به منطقه ها سایه دائمی را طراحی کرد که خطرات را برای فضانوردان آرتمیس و کاشفان روباتیک کاهش می دهد.

این امر به ویژه ارزشمند است زیرا لباس فضایی آرتمیس تنها مدت زمان محدودی را در سرمای دهانه های سایه دار می تواند تاب آورد. لباس های طرح فعلی فقط دو ساعت اجازه می دهند. که فضانوردان بتوانند به طور مؤثر نقشه برداری نمایند.

ماموریت های رباتیک نیز از این داده ها بهره مند خواهند شد.

اواخر سال جاری، ناسا یک فرودگر رباتیک را به قطب جنوب ماه، نه چندان دور از یکی از منطقه ها کاندید فرود آرتمیس، ارسال خواهد نمود. یافته های تجزیه و تحلیل تیم از داده های LRO نیز پیامد هایی برای آن ماموریت خواهد داشت.