تماشاچی رکوردهای ترسناک نباشید - وبلاگ حرف دل

به گزارش وبلاگ حرف دل، بهترین راهکار حداقل در شرایط فعلی این است که برای دو، سه هفته ای تعطیلات حداکثری داشته باشیم اگرنه با خواهش و تمنا و این نوع مواجهات، نه تنها آمار تکانی نمی خورد بلکه شاهد بروز فاجعه ای خواهیم بود که دامن خیلی از مردم کشور و همین اقتصادی را که از آن

به گزارش گروه رسانه های وبلاگ حرف دل، به نقل از فرهیختگان اگر کسی فهمید که در کشور و بین مسئولان برای کنترل شیوع کرونا و کاهش مرگ ومیرهای ناشی از ابتلا به این بیماری دقیقا چه فعل وانفعالاتی صورت می گیرد و چه تصمیم هایی گرفته می شود، به بقیه هم بگوید. واقعا شرایط اسفباری شده، روزبه روز به جای اینکه از توفیقات و اقدامات موثر و کاهش تعداد موارد ابتلا و مرگ ومیر کرونایی خبر تولید کنیم و امیدوار باشیم، از رکوردشکنی های تلخ و خبر مرگ ومیر هموطنان مان اظهار تاسف می کنیم. مسئولان هم که انگارنه انگار، طوری دو دست شان را بالا برده اند و می گویند که پیش بینی شده بود و انتظار این موارد را داشتیم و چنان توپ را به زمین مردم و عدم رعایت مسائل بهداشتی توسط مردم می اندازند که انگار دولت و ستاد عریض وطویل کرونا هیچ مسئولیتی برعهده نداشته اند کسی هم هیچ ایده و راه حلی پیشنهاد نکرده بود. از همان ماه های ابتدایی کرونا تا همین امروز گفتیم و نوشتیم که این یک بیماری همه گیر و دنیای است، آمارها هم همین را می گویند، گفتیم و نوشتیم که برای روبروه با این بیماری باید ساده انگاری ها و دوگانه سازی ها نظیر دوگانه معیشت و سلامت را کنار گذاشت و جدی و مقتدرانه سیاست هایی را اجرا کرد که خیلی از کشورها در پیش گرفتند و نتیجه اش را هم دیدند. منتها این اتفاق نیفتاد و حالا در شرایطی هستیم که هرروز تیتر رسانه های داخلی و خارجی رکوردزنی در کشت وکشتار ناشی از کروناست. ماجرا اصلا ساده نیست، وارد فصول سرد سال شده ایم و مصائب و مسائل جدیدتری هم به مسائل و مصائب قبلی اضافه شده و می شوند، آنفلوآنزا داریم، بیماری های فصلی و هزارویک داستان دیگر که با این شرایطی که در کرونا مانده ایم، فرصت نمی کنیم به مسائل مربوط به آنها برسیم، چه برسد که برای مقابله با آنها آمادگی داشته باشیم. خلاصه اینکه در بد شرایطی گیر کرده ایم، نه چشم امید به تولید دارو و واکسن برای این بیماری لعنتی داریم و نه امیدوار به اقدامات مسئولانیم، خودمان مانده ایم و خودمان، مستاصل تر از همیشه و حیران میان انبوهی از اتفاقات و بلایا!

بازهم رکورد زدیم، در موارد ابتلا 5هزارتایی شدیم

فکر می کنم دو روز پیش بود که موقع مرور صفحات مجازی، چشمم به یک خبر جالب خورد که نوشته بود خطوط هواپیمایی کره جنوبی درحال آماده سازی ناوگان حمل ونقل هوایی و هواپیماهای خود هستند تا بتوانند بعد از تولید واکسن کرونا در توزیع آن اقدامات لازم را انجام دهند. چندوقت پیش هم خبری می خواندم از انگلستان که مسئولان و متخصصان این کشور درحال تهیه و تولید روشی هستند که در شرایط کرونایی برای تزریق واکسن آنفلوآنزا نیازی به حضور مردم در مراکز درمانی نباشد و در اتومبیل های شخصی شان حین تردد در خیابان لحظه ای مکث کنند و واکسن تزریق شود. دنیا عجیبی دارند این کشورهای پیشرفته، برای چنین روزهایی آماده اند و حتی دست به اقدامات گره گشا و شگرف تر هم می زنند و تمام دنیا از آنها تقلید می کنند. منتها اینجا و در کشور ما، باوجود توان و زیرساخت های بعضا کافی، همیشه در همان پله اول آچمز می شویم. نمونه این ادعا هم همین ماجرای کروناست که به اذعان کارشناسان هنوز موج اول آن را مدیریت نکرده ایم و حدود 9ماهی هست که در این موج سرگردان پیدا و اجرای راه حل به دردبخور و اثرگذار هستیم. کمی صبر کردم که ببینم برای 24ساعت پیش رو هم می توانیم تیتر رکوردشکنی تولید کنیم و به سروکله خودمان و دولت مان بزنیم که دیدم بله؛ براساس آخرین آمار و اطلاعات منتشرشده ازسوی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، تا دیروز طی 24 ساعت براساس معیارهای قطعی تشخیصی، 5هزار و 39 بیمار جدید مبتلا به کووید-19 در کشور شناسایی شد که دوهزار و 254 نفر آنها بستری شدند. مجموع بیماران کووید-19 در کشور به 539هزار و 670نفر رسید. 322بیمار کووید-19 جان خود را از دست دادند و مجموع جان باختگان این بیماری به 31هزار و 34نفر رسید. البته خوشبختانه تا به امروز 434هزار و 676نفر از بیماران از شر این بیماری جان سالم به در برده اند و به زندگی شان برگشته اند. 4810نفر از بیماران مبتلا به کووید-19 در شرایط شدید این بیماری تحت مراقبت قرار دارند. تعداد تست های کرونای صورت گرفته در کشور هم علی رغم تمام ادعاها مبنی بر خودکفایی در تولید کیت و از اینجور حرف ها، بعد از حدود 9ماه تازه به چهارمیلیون و 570هزار و 243آزمایش رسیده است. خیلی کمتر از برخی کشورهای همسایه و خیلی خیلی کمتر از کشورهای پیشرفته و توسعه یافته! به من باشد به جای این همه طرح های بی فایده و پراسپانسر و تبلیغاتی سطح شهر که می خواهند لابه لای تبلیغ کره و پنیر و فرش و فلان موارد بهداشتی را هم به مردم بیاموزند و رعایتش را متذکر شوند، تعداد موارد مرگ ومیر ناشی از کرونا را مدام تکرار می کردم تا شاید هم مردم و هم مسئولان این مردم، به خودشان می آمدند که اوضاع از آن چیزی که فکرش را می کردیم هم وخیم تر و بحرانی تر است. خلاصه که امروز هم رکورد زدیم، در مرگ ومیر فعلا نه، اما در موارد ابتلا 5هزارتایی شدیم!

وضع موجود تقصیر دولت و ستاد ملی مقابله با کروناست

یادم هست همین شهریورماه گزارشی را مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی تهیه کرده بود و در آن با توجه به اطلاعات و آمار و مدل های موجود پیش بینی کرده بود که پاییز و زمستان سختی داریم و موارد مرگ ومیر و ابتلا به طرز قابل توجهی افزایش پیدا می کند. اعداد و ارقامی هم اعلام شده بود و حتی تا فوت روزانه 800 تا هزار نفر هم حدس زده می شد منتها بعد از انتشار این گزارش عده ای از همین مسئولان و کارشناسان شروع کردند به تکذیب و سرپوش گذاشتن که نه این طور نیست و فلان و بهمان و... . با وجود این متخصصان و حتی اعضای کمیته علمی و مشاوران علمی ستاد ملی مقابله با کرونا هم چنین ادعاهایی را مطرح کردند و گفتند با رویه فعلی که در پیش گرفته شده است موارد مرگ ومیر و ابتلا به ویروس کرونا به طرز عجیبی در پاییز و زمستان رشد خواهد داشت. همین دیروز پیام طبرسی، رئیس بخش بیماری های عفونی بیمارستان مسیح دانشوری هم در یک برنامه تلویزیونی در این رابطه گفت ما این اعداد و ارقام فعلی را مدت ها قبل پیش بینی کرده بودیم و منتظر آن بودیم. حالا در این شرایط که همه نستراداموس شده بودند و از وخامت اوضاع اطلاع داشتند و از وزیر تا معاون و مشاور و استاد دانشگاه و... مصاحبه کردند و هشدار دادند که پاییز و زمستان سختی داریم و کرونا اوج می گیرد و آنفلوآنزا را هم در پیش داریم، چرا پس کسی اقدامی، محدودیت خاصی و سیاست اثرگذاری را اتخاذ نکرد که حالا به این حال وروز نیفتیم؟ اینکه وسط بحران بگوییم ما چنین روزهایی را پیش بینی می کردیم و... جز مظلوم نمایی و شانه خالی کردن از بار مسئولیت ها هیچ آورده دیگری ندارد و اگر از چنین وضعی اطلاعی موجود بود، باید گفت با جان مردم بازی شده است. همین یکی، دو ماه اخیر را با هم مرور کنیم، یکی، دوماهی که اگر برمبنای این پیش بینی ها قرار بود پیش برود نباید اندک فضایی برای تجمع در آن ایجاد می شد، دقیقا یکی، دوماهی شد که بیشترین تجمعات به دلایل مختلف ایجاد شد و هیچ اقدام جدی و برخوردی هم با کسی نشد که چرا این گونه می شود، چرا؟ چون پشت تمام این اتفاقات دولت و ستاد ملی مقابله با کرونا بودند. اینها بودند که با عدم ایجاد محدودیت در مسافرت ها جلوی گسیل مردم به سمت استان های شاقتصادی کشور و... را نگرفتند، اینها بودند که به جای محدودیت ایجاد کردن در استان های شاقتصادی و نه اصلا همه استان های کشور صرفا چند کلانشهر را با محدودیت های فانتزی به اصطلاح تحت نظر گرفتند و نگذاشتند ماشین ها ورود و خروجی به این شهرها داشته باشد درحالی که در همین ایام ایجاد محدودیت هم مسیرهای هوایی، هم ریلی و هم اتوبوسی و... باز بود و هر که هرجا که خواست، سفر کرد. اگر قرار بود با خواهش و تمنا و به سفر نروید و فلان کسی دست از سفرکردن و تفریحاتش بردارد که تا الان شرایط چنین نبود. بله، متاسفانه دولت و ستاد ملی مقابله با کرونا بودند که اجازه برگزاری کنکور با آن جامعه آماری عجیب را دادند، این دو بودند که اجازه بازگشایی حضوری مدارس را دادند و بچه های مردم را به هر شکل و شمایلی شده به مدرسه آوردند. اینها بودند که از هول حلیم در دیگ افتادند و تا دیدند که کمی آمار ابتلا و مرگ ومیر فروکش کرده است سریع طرح ترافیک را به پایتخت برگرداندند، کارمندانی را که دورکاری می کردند به محل کار فراخواندند و همه کسب وکارها را بازگشایی کردند.

دلخوش به سیاست های نیم بند

حالا به نظرم بی انصافی هم نکنیم، بالاخره این دم و دستگاه عریض وطویل کارهایی هم کرده و برای مهار کرونا اقداماتی هم صورت گرفته است. مثلا مدام به مردم گفته شده از سفرهای غیرضروری اجتناب کنند و به محض روبرو شدن با تعطیلات بساط سفر را فراهم نکنند و به سمت شمال و جنوب کشور سرازیر نشوند. یا مثلا به مردم گفته اند ماسک بزنند و قیمت ماسک را هم 1300تومان اعلام کرده اند، اینکه ماسک 1300تومانی در بازار هست یا نیست هم خیلی مهم نیست! یا کار دیگری که کردند گفتند ما نه راه حل چین را برای کنترل در پیش گرفته ایم که بخواهیم قرنطینه صددرصدی کنیم و نه راه حل غربی ها را، ما راه میانه را برگزیده ایم و با فاصله گذاری هوشمند به جنگ کرونا می رویم. نهایتا ماحصل این هوشمندسازی روبروه با کرونا هم این شد که شرقی ها ماسک از چهره برداشته اند و عالی ترین مقامات سیاسی شان بدون ماسک بین مردم حاضر می شوند و غربی ها هم تا حدی به مرز کنترل بیماری رسیده اند، ولی رئیس جمهور ما حرف از عقلانیت می زند و در هیچ محفلی که درصدی احتمال وجود کرونا وجود داشته یا نداشته باشد حاضر نمی شود! کار دیگری هم که شد این بود که گفتند کسانی را که ماسک نمی زنند جریمه می کنیم! این را باید برای حفظ در تاریخ جایی ثبت کرد که با راه حلی که نه قابلیت ردیابی آن مشخص است و نه ضمانت اجرایی دارد چگونه می شود به جنگ با یک اپیدمی کشنده رفت؟ خلاصه اینکه کارهایی هم شده که نتیجه اش رکوردشکنی های روزانه و تحویل دادن چندین شهید راه سلامت بوده است. دورکاری، برداشتن طرح ترافیک، ساماندهی حمل ونقل عمومی و روبروه و بیماریابی فعال هم که اصلا حرفش را نزنیم.

تناقض های مدیریتی؛ خطرناک مثل کرونا

یکی دیگر از موضوعات قابل تامل و البته تاسف بار، نوع روبروه خود مسئولان و تصمیم گیران و تصمیم سازان با ماجرای شیوع کروناست. اینکه ما به مثابه رسانه، مردم و برخی کارشناسان با سیاست های اعاقتصادی و اجرایی مخالفت هایی داشته باشند، مساله ای طبیعی به نظر می رسد. شاید هم این طور برداشت شود که ما عنادی داریم که نگران جان مردمیم، اما اینکه از یک محفل به اصطلاح یکدست، اظهارات و تصمیمات یکدست به گوش نرسد، نه تنها طبیعی نیست که به اندازه همان کرونا هم خطرناک است. اینکه وزیر بهداشت مملکت به عنوان یکی از نفرات اصلی تصمیم گیر در ماجرای شیوع کرونا، چند روز درمیان دل نوشته منتشر و با مردم و رهبری و شهدا درددل می کند و در این درددل ها هم گلایه هایش را طرح و جایی حتی تهدید هم می کند، اصلا طبیعی نیست. مثلا همین اظهارنظرهای سعید نمکی، وزیر بهداشت که روز گذشته در ستاد استانی پیشگیری و مدیریت بیماری کووید-19 استان آذربایجان غربی گفت: وقتی هر شب آمارهای استان ها را می خوانم یکی از اضطراب هایم این است که به سیاه چاله ای بیفتیم که درآمدن از آن کار دشواری است. میزان تخت ما در طرح تحول سلامت اضافه شد، اما هنوز هم شاخص تخت حدود 1.5 است، درحالی که در ضعیف ترین کشور اروپایی هفت تخت به ازای 1000نفر جمعیت است و پرستاران شان سه برابر ما هستند. وزارت بهداشت برنامه ریزی مفصلی انجام داد، همه را جمع کردیم. اولین بار آمدیم و گفتیم راه های هوایی به چین را ببندیم. وقتی این حرف را می زدم عده ای با لبخندها و نگاه های عاقل اندر سفیه به ما نگاه می کردند که چه می گویی؟ یکی از عزیزان به من گفت شاهد بودم که در ابتدای اپیدمی اعلام کردی که آتشی بر نیستان این کشور خواهد افتاد که دامن تک تک خانواده ها را خواهد گرفت. در بهمن ماه ایستادم تا در 36ورودی این مملکت گیت بازرسی بگذاریم. یکی از دردهای درونم این است که نمی توان اپیدمی را با خواهش جمع کرد. چندوقت است ما داریم التماس می کنیم، اما کدام یک از پروازهای ما منطبق با پروتکل های بهداشتی است؟ نمی دانم چه کسی باید اینها را حل نماید. چندماه است که داریم خواهش می کنیم؟ چقدر من و همکارانم باید التماس کنیم؟ کجای دنیا وزیر بهداشت و پرسنل بهداشت و درمان دارند التماس می کنند؟ در کشورهایی که در جمع کردن اپیدمی توفیق حاصل کردند، وزیر بهداشت می نویسد و می خواهد و همه مکلف به اجرا هستند. اینجا وزیر بهداشت تمنا می کند، خواهش می کند و زانو می زند، اما کسی گوش نمی دهد. کدام یک از اتوبوس های ما منطبق با اصول پروتکل های بهداشتی است؟ در تهران اعلام کرده ایم داخل شهر منبع توسعه ویروس است که با جهش هایی که ویروس پیدا کرده، قدرت سرایتش 10برابر شده است. گفتند تا انتها اردیبهشت اتوبوس اضافه می شود، اما یک اتوبوس هم اضافه نشد. اعلام شد هرکس ماسک نزند، جریمه می شود. من سه، چهار روز قبل در خیابان دیدم 40درصد از افرادی که در اتوبوس بودند ماسک نزد ه اند، آیا می توان به این صورت عفونت را جمع کرد؟ فقط من و همکارانم باید ته رودخانه جنازه و زخمی جمع کنیم؟ در ستاد ملی تقاضا کردیم هرکس که ماسک نزد، جریمه کنید، اما بروید آمار را دربیاورید که چند نفر را جریمه کردند. گفتیم جاده ها را ببندید، چندتا را بستند؟ این طور که نمی شود اپیدمی جمع کرد. اگر این بال شکسته ما را ترمیم نکنند، اپیدمی در این مملکت جمع نمی شود و ما ته رودخانه باید جنازه جمع کنیم. ما این ضعف را که ضعف بزرگی است، داریم. یعنی ضعف عدم حمایت از اجرای پروتکل و ضعف عدم ایستادن مقابل پروتکل شکن و قانون شکن و برخورد با آنها. ایهاالناس بدانید که من به عنوان وزیر بهداشت نمی توانم به تنهایی این اپیدمی و شرایط را جمع کنم و جمع کردن آن همکاری هایی بسیار فراتر از این می خواهد. روزی چند اتوبوس از مرزهای جنوب شرق این سرزمین را با انواع آلودگی طی می کند و به چالدران می آید. من که نمی توانم جلویش را بگیرم، کجا باید اجازه ندهد که اینها بیایند؟ اینها پرواز که نمی کنند، بلکه درطول این سرزمین با خودشان آلودگی می آورند. در کجای دنیا اجازه چنین تخلفی را می دهند؟ نه یک روز و دوروز، بلکه آمار دارم که تعداد زیادی از اینها در خانه های افراد در شمال استان شما پذیرایی می شوند تا بتوانند از مرز خارج شوند. من آمارش را دارم و خیلی چیزهای دیگر هم دارم که صلاح نمی بینم رو کنم. اگر روزی قرار باشد عدم توفیق در مدیریت اپیدمی را به حساب وزارت بهداشت بنویسند، دهانم باز خواهد شد و خواهم گفت که چه کسانی چه کردند. اجازه نمی دهم که خون شهید سلامت پایمال دغدغه های دیگر شود.

2 هفته تعطیل کنید

با متخصصان که حرف می زنیم، نگرانی هایی دررابطه با آنفلوآنزا دارند. با آن شرایط نامطلوبی که در توزیع و تزریق واکسن پیش آمد و البته هنوز هم جاری است، نگرانی ها دررابطه با آنفلوآنزا هم خیلی کمتر از کرونا نیست. پزشکان می گویند هنوز هوا آنقدرها سرد نشده و در آبان ماه و ماه های بعدتر موجی از آنفلوآنزا را هم احتمالا خواهیم داشت. برای مدیریت شرایط در این شرایط ما نیاز داریم در مساله شیوع کرونا به یک شرایط متعادلی برسیم. یعنی حداقل تعداد موارد ابتلا و مرگ ومیر را تا حد قابل قبولی کاهش دهیم که اگر مجبور به مبارزه با آنفلوآنزا هم شدیم توان این جنگ را داشته باشیم. خصوصا وقتی از نظر علائم این دو بیماری به شدت مشابه یکدیگر هستند و فرایند تشخیصی سختی را باید در پی گرفت. پس اگر توصیفات درباره آینده تا این حد نگران کننده است که هست، بهترین راه حل حداقل در شرایط فعلی این است که برای دو، سه هفته ای تعطیلات حداکثری داشته باشیم و خصوصا اداراتی که امکان دورکاری دارند تماما دورکار شوند و به موازات آن هم جلوی هرگونه تردد غیرضروری خصوصا در معابر بین شهری گرفته شود تا شاید بعد از آن شاهد افت تعداد موارد ابتلا و مرگ ومیر کرونایی ها باشیم؛ اگرنه با خواهش و تمنا و این نوع روبروات، نه تنها آمار تکانی نمی خورد بلکه شاهد بروز فاجعه ای خواهیم بود که دامن خیلی از مردم کشور و همین اقتصادی را که از آن چیزی باقی نمانده، می گیرد.

اخبار گروه سایر رسانه ها صرفا بازنشر اخبار سایت ها و خبرگزاری هاست و وبلاگ حرف دل هیچ مسئولیتی در قبال آن ندارد.

بازگشت به صفحه رسانه ها